Wie had dat gedacht maandagavond toen ze versufd ijlend en met veel pijn in haar bed lag... Vandaag proberen er nog een paar dokters naar Sofie te komen kijken, maar die is niet meer op haar kamer te houden. Sofie zit in de rolstoel ergens te velde, vriendjes te maken met kindjes die ook minionknuffels hebben. Ze snappen dat het weinig zin heeft om ons in het ziekenhuis te houden... Tegen de middag kunnen we al vertrekken en Sofie wil zelfs nog terug het stadje in om een pannenkoek te gaan eten. Wij denken dat al de hobbels en bobbels er nog te veel aan gaan zijn, maar ze blijkt er echt geen last van te hebben. Heel de autorit zit ze vrolijk zingend grapjes te maken. Zolang als we de pijnstillers goed op schema geven, klaagt ze ook niet meer.
Thuisgekomen wil ze ook niet meer liggen, rest van de dag in de rolstoel gezeten en heel hard gelachen om de fratsen van broertje Tim...
--------------------
Who would have thought Monday night, when she was laying drowsy mumbling with lots of pain in her bed... Today a few doctors tried to come and see her, but Sofie was off, out of bed in her wheelchair, making friends with other kids with Minion stuffed toys. The doctors get that there is no sense in keeping her in the hospital... So by noon we are allowed to leave and Sofie even wants to get back in the old town of Leiden to eat pancakes. Mummy and daddy think the shaking and wobbling of the wheelchair will hurt too much, but she does not seem to mind at all. All the car ride she sings and makes jokes. As long as we give the pain medication on time, she doesn't complain at all.
At home she also does not want to rest anymore. The rest of the day she sat in her wheelchair and laughed very hard at the pranks of Tim...
Minions, vriendjes, de stad intrekken voor een pannenkoek, lachen met de grapjes van Tim, zingen én geen last van hobbels en bobbels. Sofie, jij bent een kanjer!! Top!! Sige en co
BeantwoordenVerwijderen