Een dag met een dubbel gevoel.
Veel fijne momenten. Samen druiven gaan plukken buiten om er sap van te maken. Vriendinnetje dat komt spelen. Tip-top eetlust. Lachen met de broer. Niet al te veel pijn van het rekken.
Maar tegelijk is er een tikkende tijdbom in huis waar we elke 2,5 uur aan herinnerd worden. Elke kwartslag brengt ons dichter bij wat onherroepelijk moet gebeuren, wat eigenlijk 'goed' is maar waar je als normaal denkend mens een natuurlijke aversie tegen hebt. Die 2,5 uur pauze is te weinig om het echt te kunnen vergeten en dus komt Sofie hoe langer hoe meer met vraagjes als "Hoe lang nog tot de volgende keer?", "Mogen we niet een keertje overslaan?", "Hoe gaat ik weten als het breekt en hoeveel pijn doet dat" en later op de avond worden die vraagjes lastiger en het slapengaan is dramatisch. Net als wij kan ze het heel moeilijk loslaten. Het is aftellen, maar ja tot wanneer ...
-------------------------------------------------
A day with a double feeling.
A lot of happy moments. Harvesting grapes to make juice. Playdate. A lot of appetite. Laughing with little brother. Not too much pain from the stretching.
But at the same time there's a ticking time bomb in house and we're reminded to that every 2,5 hours. Each quarter turn brings us closer to what has to happen and what actually is 'good' but which feels so wrong. The 2,5hours break is too short to forget about it and Sofie starts asking more and more questions "How long until the next stretch?", "Can't we skip this one?", "How will I know when it breaks and how much will it hurt?". Later in the evening the questions get more tough and going to bed is simply dramatic. Just like we, she can't let go. It's a countdown but we don't know until when ...
Op momenten als dat wil je een glazen bol hebben he, toch blijven doorbijten en genieten van elk klein leuk moment!!
BeantwoordenVerwijderenHelpt het als we zeggen dat we in gedachte vaak bij jullie zijn en er 's nachts soms ook mee van wakker liggen...? Niet echt waarschijnlijk.... In ieder geval een welgemeende slaapwel aan het ganse team Sofie. Wij blijven duimen!!!!
BeantwoordenVerwijderen“Mijn supersofie, ken je nog dat liedje dat ik zong wanneer je niet goed kon inslapen?
BeantwoordenVerwijderen“Aan de hemelpoort staat de maan te verkopen
schoenen voor de engelen om niet blootvoets te lopen
slaap tot de morgen, slaap kent geen zorgen,
slaap tot de morgen acht.”
Ik zou het zo graag voor haar komen zingen, maar vanavond ga ik bloedgeven als ik thuis kom van ons Mieke. Misschien morgen, ik bel nog wel.
Ik heb ook een dubbel gevoel van het moment dat er moet gaan aankomen. Al jullie supporters leven mee, dat voel je op de blog.
Knuffels en sterkte.
Moeke
Een onnozele vraag, maar moeten jullie naar het ziekenhuis als jullie effectief de breuk hebben ingezet? Of hebben jullie een degelijke pijnstilling meegekregen? Ik vermoed twee keer van wel. Jullie hebben er waarschijnlijk ook al op de blog over gesproken, maar het antwoord was mijzelf onduidelijk. Toi toi toi x 1000. Kan je de timer van de oven misschien gebruiken om af te tellen? Of op de gsm? Ocharme toch. Letterlijk met de wekker ernaast..... Wij denken aan jullie. Denken jullie maar aan het potje geluk. Zet dat misschien naast de klok, het leidt zeker een klein beetje af? Wij blijven duimen Supersofie en superteam Sofie!! Grote high five, Sige
BeantwoordenVerwijderenDapper (team) Super Sofie, we tellen samen met jullie af en duimen voor jullie! We sturen voor het slapengaan in gedachten nog een paar fijne verhalen en liedjes: van Amanda eentje uit de film Frozen en van de jongens eentje van Ninjago. Veel knuffels.
BeantwoordenVerwijderen