Diezelfde namiddag nog een hele reeks scans en onderzoeken. Dokters die nog geen grote woorden als "tumor" of "kanker" in de mond durfden nemen, maar wel met gezichten met grote donderwolken...We voelden stilaan de grond onder onze voeten wegzinken... Het begin van een turbulente periode... Hals over kop stoppen met school en werken...
Ondertussen zijn we 1 jaar verder en zijn we terug in stijgende lijn aan het gaan. Sofie gaat weer voltijds naar school en er zijn dagen dat ze aan 700 stapjes komt. Wel nog niet spontaan om zich te verplaatsen van A naar B, meer als een taakje dat ze moet doen... Maar ze doet het toch maar en gaat vooruit.
Tim is ondertussen ook met school begonnen. Papa werkt ondertussen al terug een maand halftijds. Mama haar schouder is genoeg genezen om ook komende maandag er terug voltijds in te vliegen. Stilaan wordt alles weer normaal. Normaal is het beste. De rolstoel, de kinesist,... horen nu bij het dagelijks leven.
Na de engelse tekst wat sfeerbeelden van de laatste tijd.
--------------------------------
Today, april 28th, it is exactly one year ago that we got a phonecall from the pediatrician in the morning. She had the chance to look at the X-rays of Sofie's knee taken the day before and they were worrying. The same day we were expected in Universitary Hospital. We had to go take Sofie out of school. Concentrating on work was not possible anymore.
The same afternoon an entire series of scans and tests. Docters that were avoiding using big words like "cancer" and "tumor", but with big thunderclouds on their faces.... We slowly felt the ground disppearing from under our feet... The start of turbulent times...
In the meantime we are 1 year further and we are climbing back up. Sofie is going back to school full time and there are days that she does 700 steps. Not yet spontaneous to move from A to B, more as a task she has to do... But she does it and is progressing.
Tim has in the meantime started kindergarten. Daddy started working a month ago half time. Mummy's shoulder is sufficiently healed to start working again full time on Monday. Slowly things are getting back to normal. Normal is the best. The wheelchair, physiotherapy,... is now part of our regular daily lives...
Here are some pics from the previous weeks.
