Een potje geluk - a jar of happiness

Het is de avond na de eerste operatie.  De reacties op de blog lopen binnen over wat een stoere meid ze is.  Ik lees ze haar een voor een voor.  Ze vindt het echt leuk.  Ze is blij dat ze er vanaf is, blij dat ze geen pijn heeft en zich goed voelt, en gevleid door al dat medeleven.

"Mama, ik voel mij zo gelukkig dat ik niet weet wat er mee doen"

"Zullen we dat geluk dan in een potje steken voor een moeilijk moment?"

Ja dat vindt ze een goed idee.  Ze wil het potje in haar neus steken, en later steken we het in haar hartje.

Geluk is een dikwijls een keuze.  Niet altijd.  Niet voor iedereen.  Niet de dagen dat ze je verschrikkelijke nieuws geven over je kind.  Maar ook dikwijls wel.  Sofie heeft het begrepen.

----------------------

It is the evening after the surgery.  The comments on the blog are flowing in about what a tough, brave girl she is.  I read them to her one by one.  She really enjoys it.  She is happy the first surgery is over,  happy that she is not in pain and feels well, and flattered by all the compassion and compliments.

"Mummy, I feel so happy, I don't know what to do with it."

"Shall we take all that excess happiness and put it in a jar to save it for a difficult day?"

She likes that idea.  She wants to put that little imaginary jar in her nose, and later we put it in her heart.

Happiness is often a choice.  Not always.  Not for everybody.  Not on the days they give you terrible news about your chilid.  But often it is.  Sofie has understood.