Met een doel voor ogen vliegen 48u chemo in het ziekenhuis zo voorbij. Na wat willekeurige knutselwerkjes in de knutselzaal, heeft ze zich voorgenomen een reeks schilderijen van Bumba te maken voor de kamer van Tim. Met heel veel ijver heeft ze zich er op gestort. Er zijn er al 2 mee naar huis, het 3de blijft wachten in het ziekenhuis om vernist te worden.
Tussen de regels door leest u al dat de chemo weer is meegevallen. Ze is moe geweest, maar wel actief gebleven en veel veel blijven eten. Ook de plasmacar was erbij in het ziekenhuis deze keer, want bij deze chemo hebben we enkel een klein "sjakosjke" mee te nemen, geen grote paal. Met heel veel enthousiasme heeft ze de lange gang tientallen keren op en af gelaveerd.
En, misschien nog het belangrijkste, er is vooruitgang in het beentje. De kine is niet altijd met goesting, maar ze heeft heel hard haar best gedaan en heeft veel gesteund. Stappen met krukken blijft heel moeizaam, maar meer omdat het voor een 5-jarige heel moeilijk is qua coordinatie. Na wat brainstormen met de kine's, is er een soort "looprekje" opgeduikeld, en voila, ons Sofie stapt alleen rond. Het gaat keigoed, al vanaf de eerste keer proberen. En nu kunnWith a en we ook de Wii balance board beginnen te gebruiken, die we aangeschaft hebben om op een plezante manier te kunnen revalideren. Haar doel om terug te kunnen stappen, komt plots een stuk dichterbij.
 |
| u ziet het goed, een rond bolleke. Van amper 16kg in de zomer, naar bijna 20kg... |
With a goal in mind, 48hrs passes by quickly. After some random craftwork, Sofie put herself to making a series of painting about Bumba and his friends for Tim's room. With a lot of enthusiasm she has started her task. 2 paintings have already come home with us, a third one is waiting in the hospital for the final layer of varnish.
In between the lines you read that the chemo again went without much trouble. She has been tired, but stayed active and kept eating lots and lots. We also brought her plasmacar in the hospital thistime, because this time the chemo pump was in a small handag. With lots of joy, she rode the long hallway dozens of times.
And maybe the most important thing: there is progress in the leg. She doens't like the physiotherapy, but she tried very hard this time and put a lot of weight on her leg. Walking with crutches remains very difficult, also because it requires a lot of coordination from a 5-year old. After some brainstorming with the physiotherapy, a walking device was found that has 4 supporting points, et voila, our Sofie is walking again. And it also helps with using the Wii balance board, which we bought to help with her revalidation. Her goal to walk again, is again a little step closer.
