Tandenborstels hebben in het rond gevlogen, bekertjes spoelmiddel zijn door de living gekeild, er is geschreeuwd en gestampt. iPads tegen de tafel gesmeten. Nog net de soep kunnen redden. Ze weet met haar frustratie en woede geen blijf. Ze is moe. Ze wil niks, enkel iPad spelen. Ze kan/wil zelfs niet meer stappen zonder steun, wat ze gisteren nog wel kon. Tim is er bang van ("usje ween" en dan kruipt hij nog eens wat dichter tegen papa aan.) Ze is met haar ziek zijn in de mond toch dieper gegaan dan dat we dachten...
Waar trek je de grens? Hoeveel uur iPad is teveel in deze situatie? Hoeveel van haar kuren zijn gewone kleuterkuren en hoeveel heeft ze echt zelf niet in de hand omwille van haar behandeling? Moeten wij strenger zijn of juist toegeeflijker? Heel vermoeiend...
-------------------------------
Tooth brushes have flown around, cups mouth rinse thrown through the living room, there was screaming and kicking. iPads smashed against the table. Just saved the soup. She doesn't know how to control her frustration and anger. She is tired. She doesn't want anything, only iPad. She is not able to/doesn't want to walk without support anymore, although yesterday she could. Tim is scared ("sister cries" and he crawls a little bit closer to his daddy). Being sick in her mouth exhausted her more than we thought...
Where do you draw the line? How much iPad is too much in this situation? How much of her behaviour is testing the boundaries and how much she really cannot control because of her treatment? Do we have to be more strict or more lenient? Exhausting...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten