Zoals steeds is gaan slapen een processie van Echternach: 'kannni slapen', 'nog 1 filmpje', 'verhaaltje' en 'je moet nog liedjes zingen', Uiteindelijk sliep ze om kwart na negen.
Met de MTX chemo moet Sofie om de 6 uur pilletjes pakken, ook 's nachts. Meestal valt dit mee tenzij je ze moet wakker maken in het eerste stuk van haar slaap. Door de vertragingen van maandag zaten we daar nu exact in. Je moet dan hardnekkig schudden en roepen om ze wakker te krijgen en dan is ze werkelijk in alle staten: roepen, stampen, wenen. Uiteindelijk toch de pilletjes ingenomen.
Daarna sliep ze heel onrustig. Ze draaide keer op keer om en greep hard in de leuning van het bed. Tot na een half uur 'moe kaka doen' het gewroet verklaarde. De chemo zorgt typisch voor constipatie waardoor de eerste post-chemo lozing hard en pijnlijk is. Ze was in paniek omdat er al een deel in de pamper was en durfde pas na minutenlang onderhandelen op te staan. Hetzelfde gebeurde nog eens 30min later.
Terug inslapen werd nu bemoeilijkt door pijn in haar been. We vragen de verpleging om snel intraveneus paracetamol te geven. Hier wordt onze nachtrust verder gehypothekeerd. Bij het toedienen blijkt dat het infuus (haar 'poortje') verstopt is en slechts een zeer klein debiet doorlaat. Hierdoor begint er om de paar minuten een alarm te piepen en dit 45min lang. Als de pijnstiller eindelijk binnen is blijkt dat ook de normale spoeling niet meer werkt. En die is nodig om de toxiciteit van de chemo te verdunnen.
Na overleg met een collega verpleegkundige is de enige optie het poortje opnieuw aan te prikken. Het is ondertussen half vier. Normaal brengen we voor het prikken een uur vooraf een verdovende zalf aan, maar daar was nu geen tijd voor. Sofie in paniek. Dan maar een placebo (zink)zalfje en overredingskracht van de papa. Geprikt en weer flink in slaap tegen 4 uur.
En dan staan ze daar om kwart voor 6 uur alweer met de pilletjes. En zo zijn we bijna klaar voor het ontbijt.
Toch nog een redelijk flinke Sofie overdag en we kregen net te horen dat haar bloed goed staat. We mogen morgenvroeg (donderdag) naar huis. Maar eerst nog een nachtje in het ziekenhuis. How hard can it be?
Wat een nacht! Erg uitputtend. En weinig kans om daags nadien bij te slapen... . Alle respect voor alle ouders op de gang (bij ons slapen de pubers ook eens in bij de broer, dat maakt recuperatienachten mogelijk) omdat ze zo kunnen doorzetten!
BeantwoordenVerwijderenTip: Er bestaat Xylocaine 10 % spray die toch een beetje verdooft op korte tijd. Ze gebruiken dat ook voor een gastroscopie.
Amai, niet voor herhaling. Zo een nacht kunnen jullie allemaal wel missen. Hopelijk hebben jullie ondertussen een beeeeetje slaap kunnen bijhalen. Xxx
BeantwoordenVerwijderen