Te veel neutrofielen

De weekend is heel leuk geweest.  Sofie was in vorm.  Tim zijn koorts is niet teruggekomen, een heel klein beetje diarree.  We zijn zelfs naar Planckendael geweest (Tim: "toletantje, koalabeer, mamingo").  Ook schattig wanneer Tim Sofie probeert te knuffelen, maar hij weet niet goed hoe omdat hij niet aan dat beentje mag komen.  Hem dan maar geleerd om over haar hoofdje te aaien, superschattig hoe hij zo zijn affectie probeert te kanaliseren.

En dan deze morgen een heel ander beeld.  Sofie die niet uit haar bed wil komen.  Na wat aandringen toch haar koorts mogen meten, die al gauw boven de 39C gaat. 

In het ziekenhuis piekt haar koorts naar 39,6C.  Na onderzoek blijkt er toch iets op haar longen te horen.  Longfoto en bloedcontrole wijst op een beginnende longontsteking.  (De neutrofielen zijn in overdrive gegaan als reactie op de ontsteking: 6000!!!! Dat zegt velen onder u waarschijnlijk niets, maar laat ons zeggen dat we een beetje van onze stoel vielen aangezien we eerder rond de nul verwachtten.  )

De longontsteking is,  om het met Sofie haar woorden te zeggen, slecht nieuws en goed nieuws.  Slecht want longontsteking is nooit goed en we moeten de chemo een week uitstellen,  Goed omdat het te behandelen is met orale antibiotica en er dus geen reden is voor een opname.  Zo staan we sneller dan verwacht terug thuis.  Sofie is heel de namiddag heel plat.  Ze mist Tim en vraagt naar een reserve-Tim:  een trui van hem, waar ze heel de namiddag mee knuffelt.  Tim is weer naar zijn 2de thuis, want omdat mama haar arm nog buiten strijd is, was het niet te combineren met een opname van Sofie...  Even wachten tot ze weer wat beter is voor we onze vrolijke frans er terug bij halen.   We zijn het echt wel beu dat ons gezin zo dikwijls zo uit elkaar gerukt wordt... Tim ook.  Hij aait Sofie haar hoofdje via de Skype.

Vanavond komt Sofie er plots door.  Haar babbel slaat weer aan, ze maakt grapjes en de koorts lijkt wat te zakken.  Het is een avondmens, dat heeft ze van de papa...